เดือนนี้ผมเป็นอะไรไม่รู้ ไปสุพรรณบุรีซะสามครั้ง...
ก็ว่างๆไม่รู้จะทำอะไรเลยขับรถเล่นไปเรื่อยเปื่อย
ครั้งแรกไปกับรุ่นน้อง แวะไปตลาดสามชุก ได้เจอน้องๆหลานๆ ที่เป็นเด็กนักเรียนมาตั้งวงเล่นดนตรีไทย
แล้วพออีกสองสัปดาห์ผมก็ไปอีก คราวนี้ไปเช่าพระที่วัดป่าเลยไลย์ครับ พอจอดรถก็เจอเสียงเพลงแว่วมา เลยเดินไปดู ปรากฏว่าก็เจอวงดนตรีเด็กๆอีกครับ แต่คนละวงกับที่สามชุกนะ ที่สามชุกเป็นวงบรรเลงดนตรีไทย แต่ที่วัดป่าฯ นี่เป็น "ลำตัด"ครับ ..แล้วร้องกันได้แบบที่เรียกว่า ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆ สมศักดิ์ศรีชาวสุพรรณบุรี ธานีอันเป็นแหล่งกำเนิดน้องร้องระดับชื่อก้องฟ้าเมืองไทยหลายต่อหลายท่าน ไม่ว่าจะเป็นครูสุรพล สมบัติเจริญ ครูไวพจน์ เพชรสุพรรณ หรือจะเป็นราชินีลูกทุ่งพุมพวง ดวงจันทร์ หรือแม้แต่พี่แอ๊ด คาราบาว ราชันย์เพลงเพื่อชีวิต
น้องตัวเล็กคนนี้เสียงใสมาก
แต่ตอนผมจะกลับสิครับ เดินออกมาอีกที ต้องตะลึงกับน้องคนนี้ (คนกลางตัวสูงสุด) เสียงน้องเขาจะเรียกว่าอะไรล่ะ...พวกเวทีประกวดแล้วต้องกดโทรศัพท์โหวตกัน หรือพวกที่ต้องไปนอนสุมหัวกันในบ้านหลังนึงเนี่ย ผมว่าเจอน้องคนนี้อาจจะเกิดยากเหมือนกันนะ..วัดจากคุณภาพหูผมนะ
ที่เล่ามานี่ไม่ได้มีอะไรหรอกครับ แค่อยากจะเห็นเด็กไทยอยากที่จะมีความเป็นไทย นิยมไทย รักในศิลปะไทยแบบนี้มากๆ ...ให้มากจนเราส่งออกไปดึงใจคนชาติอื่นบ้าง อยากให้คนไทยเราไปเป็นไอดอลให้คนชาติอื่นอยากเป็นแบบเราบ้าง ไม่ใช่อะไรก็มีแต่เราอยากจะเป็นญี่ปุ่น เป็นเกาหลีกันซะหมด
อ่ะนะ คนแก่แล้วก็งี้แหละ บ่นไปเรื่อย ไปก่อนล่ะครับผม
